လမ်းမထက်က ဒီမိုကရေစီအာဇာနည်များ (Memorials)

နွေဦးတော်လှန်ရေးကာလ ၃ နှစ်ကျော်ကြလာတဲ့အခါ တချို့သော ပုံရိပ်တွေက ဝေဝေဝါးဝါးဖြစ်လာပါပြီ။ နေပြည်တော် သပြေကုန်းအဝိုင်း၊ ကားမှတ်တိုင်လေးအောက်မှာ ဆိုင်ကယ်စီးဦးထုပ်ဆောင်းထားတဲ့ အနီရောင်ဝတ်စုံပိုင်ရှင် မမြသွဲ့သွဲ့ခိုင် သေနတ်မှန်ပြီး အရုပ်ကြိုးပြတ် လဲကျသွားတဲ့မြင်ကွင်း။ 

မန္တလေးမြို့ လမ်းမပေါ်မှာ ဦးခေါင်းကို သေနတ်မှန်သေဆုံးသွားတဲ့ ဝေယံထွန်းကို တွန်းလှည်းပေါ်တင်ကာ လူအုပ်ကြီးက သယ်ဆောင်လာတဲ့ မြင်ကွင်း၊ ကမာရွတ် အထက ၅ ကျောင်းရှေ့မှာ ဝမ်းဗိုက်ကိုကျည်မှန်ပြီး ဆက်မပြေးနိုင်ဘဲ ကျောင်းအုတ်နံရံကို မှီပြီး အကူအညီတောင်းနေတဲ့ ညီညီအောင်ထက်နိုင်၊ သူ့ကို လူတွေက ဝိုင်းသယ်သွားတဲ့အချိန် လမ်းတလျှောက် သွေးစက်လက်ကျနေတဲ့ မြင်ကွင်း။

ဒီမြင်ကွင်းတွေဟာ နွေဦးတော်လှန်ရေးအစောပိုင်းကာလတွေမှာ လူထုရင်ကို ထိခိုက်နာကျင်ခဲ့ရတဲ့မြင်ကွင်း၊ လက်သီးဆုတ် တောက်ခေါက် ငိုကြွေးခဲ့ရတဲ့ မြင်ကွင်းတွေပါ။ 

ရန်ကုန်မြို့ တာမွေလမ်းမထက်မှာ သေနတ်မှန်လဲကျသေဆုံးသွားတဲ့ ဆေးကျောင်းသားလေး မောင်ခန့်ညားဟိန်း ကို ရဲနှစ်ယောက်က ဒရွတ်တိုက်ဆွဲယူသွားတဲ့ မြင်ကွင်းဟာ တတိုင်းတပြည်လုံး ရင်ထုမနာဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ မြင်ကွင်း။ မောင်ခန့်ညားဟိန်းရဲ့ မိခင်နဲ့အတူ တတိုင်းပြည်လုံး ငိုခဲ့ရတဲ့အဖြစ်။ 

ရင်ထဲအသည်းထဲစွဲနေခဲ့တဲ့ ဒီဖြစ်ရပ်မြင်ကွင်းတွေဟာ မည်သို့ပင်ဆိုစေ အချိန်ကာလရွေ့လျားလာတဲ့အခါ မေ့ပျောက်ချင်လာကြတယ်၊ မေ့လျော့လာကြတယ်။ 

ပွဲတက်ပျော်ပါးကြတဲ့သူတွေ၊ ဘီလည်း မသိဘူး၊ စီလည်း မသိဘူးဆိုတဲ့ လှောင်ရယ်မှုတွေအောက်မှာ ခန့်ညား ဟိန်း၊ မြသွဲ့သွဲ့ခိုင်၊ ညီညီထက်နိုင် စတဲ့ နာမည်တွေဟာ မှေးမိန်စပြုလာပါပြီ။ 

သမိုင်းတကွေ့မှာ အသက်တွေရင်းနှီးခဲ့ရတဲ့၊ အဖိုးထိုက်တန်တဲ့ အရာတွေဟာ အချိန်တိုက်စားမှုနဲ့ မေ့ပျောက် သွားရတော့မှာပါ။ 

၁၉ ဇူလိုင် အာဇာနည်နေ့ဟာ မြန်မာနိုင်ငံလွတ်လပ်ရေးရရှိဖို့ ကြိုးပမ်းရင်း အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့ရတဲ့ အာဇာနည် ခေါင်းဆောင်ကြီး ၉ ဦးရဲ့ အမှတ်တရ ဂုဏ်ပြုတဲ့နေ့။ တနည်းအားဖြင့် လွတ်လပ်မှုရဲ့အရသာကို ခံစားနိုင်ဖို့ အသက်တွေပေးခဲ့ကြတဲ့လူတွေကို ဂုဏ်ပြုတဲ့နေ့။  

ဒါ့အပြင် အာဇာနည်ခေါင်းဆောင်ကြီးတွေကို ဦးညွှတ်ဂုဏ်ပြုရင်း ၎င်းတို့ရဲ့ ဂုဏ်ရည်တွေနဲ့ လွတ်လပ်ရေး ကြိုးပမ်းမှုသမိုင်းတလျှောက် အလွှာတန်းစားပေါင်းစုံက လူပုဂ္ဂိုလ်တွေရဲ့ စွန့်လွတ်စွန့်စားမှုတွေကို အောက်မေ့အမှတ်ရပြီး မြန်မာပြည်ရဲ့ အနာဂတ်လူငယ်တွေ မျိုးချစ်စိတ်၊ နိုင်ငံချစ်စိတ်တွေ ဖြစ်စေနိုင်မယ့် နေ့တနေ့လည်း ဖြစ်ပါတယ်။ ၇၇ နှစ်ပြည့်မြောက်တဲ့ ဒီနေ့အထိ ပြည်သူတွေဟာ မမေ့ကြသေးပါ။

ဒီလို လေးစားသင့် လေးစားထိုက်သူတွေ၊ တန်ဖိုးထားသင့် ထားထိုက်သူတွေကို မမေ့မလျော့ဘဲ တန်ဖိုးထားတာဟာ ကောင်းမွန်တဲ့အစဉ် အလာအခုပါ။  

လွတ်လပ်ရေးအရသာကို ခံစားရတဲ့အခါ လွတ်လပ်ရေး ရယူပေးခဲ့ကြတဲ့သူတွေရဲ့ ကျေးဇူးတရားကို အောက်မေ့ရမယ်။ ဒီမိုကရေစီရဲ့ အရသာကို အပြည့်အဝခံစားရတဲ့အခါ ဒီမိုကရေစီရရှိရေးအတွက် အသက်ပေးခဲ့ကြတွေရဲ့ ကျေးဇူးတရားကို သိတတ်ရမယ်၊ တန်ဖိုးထားတတ်ကြရမယ်။ 

မြန်မာနိုင်ငံလွတ်လပ်ရေးကြိုးပမ်းမှုအတွက် အသက်ပေးခဲ့ကြတဲ့ အာဇာနည်ခေါင်းဆောင်ကြီးတွေကို ဂုဏ်ပြု ထားကြသလို စစ်အာဏာရှင်စနစ်အမြစ်ပြတ်ရေးအတွက် တိုက်ပွဲဝင်ရင်း အသက်ပေးခဲ့ကြတဲ့ ဒီမိုကရေစီ အာဇာနည်သူရဲကောင်းတွေကိုလည်း ကမ္ပည်းကျောက်စာရေးထိုး ဂုဏ်ပြုသင့်တယ်။  

ဒါမှလည်း မည်သို့ပင်အချိန်ကာလကြာညောင်းသွားပါစေ၊ မည်သို့ပင် လှောင်ရယ်ကြပါစေ သမိုင်းရဲ့တန်ဖိုးတွေ မပျောက်ဆုံးမှာ၊ အထင်အရှား ထာဝရတည်တံ့နေမှာ၊ ဒါမှ အနာဂတ်လူငယ်တွေ ဒီမိုကရေစီကို တန်ဖိုးထားတတ်မှာ၊ စစ်အာဏာရှင်တွေကို ရွံမုန်းတတ်ပြီး ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တဲ့အာဏာရှင်စနစ် ခေါင်းမထောင်ဝံ့မှာ။

မြန်မာနိုင်ငံလွတ်လပ်ရေးအတွက် ကြိုးပမ်းခဲ့ကြတဲ့ အာဇာနည်ခေါင်းဆောင်ကြီး ၉ ဦးရဲ့ ၇၇ နှစ်မြောက် အာဇာနည်နေ့ကို ဦးညွှတ်အလေးပြုရင်း ဒီမိုကရေစီအရေးအတွက် အသက်ပေး တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့ကြတဲ့ သူရဲကောင်း အာဇာနည်တွေရဲ့ ကမ္ဗည်းကျောက်စာတွေလည်း ရေးထိုးနိုင်ကြပါစေလို့ အလေးအနက်ဆန္ဒပြုဆုတောင်းနေမိပါတယ်။

#မြေလတ်အသံ

#Memorials #အာဇာနည်နေ့ #အမှတ်တရ #နွေဦးတော်လှန်ရေး #သူရဲကောင်းများ