သနပ်ခါးဥဒါန်း (ရုပ်သံဆောင်းပါး)

သူတို့မိသားစုနဲ့ ကျနော်ပြန်တွေ့တော့ ကျနော်က ရစရာမရှိအောင် စုတ်ပြတ်နေပြီလေ။ ကျနော့်မှာ မီးလောင် ဒဏ်ရာတွေအပြည့်နဲ့ပေါ့။ အဲဒီလိုပြန်တွေ့ချိန်မှာ သူတို့ရော ကျ‌နော်ပါ ဝမ်းနည်းပက်လက်နဲ့။ သူတို့က ကျနော့်ကို ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ပြုစုလာခဲ့တာလေ၊ လိုအပ်တာတွေကျွေးတယ်။ တစုံတ‌ရာက တိုက်ခိုက်ထားပြီ ဆိုလည်း ဒဏ်ရာတွေကိုကြည့်ပြီး တယုတယပြုစုတယ်။ တနေ့ သူတို့ရုတ်တရက် ပျောက်သွားကြတယ်။

စပြီးစွန့်ပစ်ခံရတဲ့ နေ့တွေတုန်းက ကျနော်နေလို့ မရဘူး။ မျှော်နေမိတယ်၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကို အကြိမ်ကြိမ် လှည့်ကြည့် ရှာ‌ဖွေမိတယ်။ တခါတခါဆို သူတို့ပြန်လာနေတာကို ကျနော်မြင်နေတယ်။ အမှန်တော့ သူတို့ပြန်လာတာမဟုတ်ဘူး။ ကျနော့်စိတ်ကမြင်ယောင်နေတာပါ။ အချိန်အတော်ကြာမှ စစ်အာဏာသိမ်းလို့ သူတို့နေမရလို့  ကျနော့်ကို ခေတ္တခွဲခွာသွားတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရတာပါ။

မြိုင်ဆိုတဲ့ဒေသက ကျနော်တို့နှစ်သက်တဲ့မြေ၊ နှစ်သက်တဲ့လေနဲ့ လိုအပ်တဲ့ရေကို ရရှိတဲ့နေရာလေ။ ဒါ့ကြောင့် အညာဒေသထွက်သနပ်ခါးတွေဟာ အဖိုးတန်‌ ရောင်းတန်းဝင်ပြီး  မြန်မာလူမျိုး အမျိုးသမီးတွေရဲ့ပါးထက်မှာ ဒီနေ့ထိ နေရာယူနေတာပေါ့။ အထူးသဖြင့် အညာမြေက နေပူဒဏ်ကိုကာကွယ်ဖို့နဲ့  မိန်းမပျိုလေးတွေရဲ့  ပါးပြင်လေးတွေ နေမလောင်ဖို့ သဘာဝကပေးတဲ့ လက်ဆောင်ဆိုရင်လည်းမမှားဘူးလေ။ ပြီးတော့သနပ်ခါးက ဆေးဖက်လည်း ဝင်တယ်မဟုတ်လား။

သူတို့ခွဲခွာသွားပြီးဆိုကတည်းက ကျနော်အရင်လို သန့်ရှင်းသပ်ရပ် မနေတော့ဘူး၊ ရာသီဥတုဒဏ်တွေ ရောဂါ ဒဏ်တွေကိုပါ စပြီးခံစားလာရတယ်။ လိုအပ်တဲ့ အဟာရလည်းမရ ပြုစုသူလည်း မရှိတော့ဘူး။ အဲဒီလိုနဲ့ ကျနော့်ရဲ့ ဖွံ့ဖြိုးမှုတွေရပ်တန့်၊ ကိုယ်ပိုင်ရနံ့တွေလည်း အရင်လို မသင်းပျံ့နိုင်တော့ဘဲ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကျနော်ငယ်စဉ်ကတည်းက မရှုရှိုက်ဖူးတဲ့ ယမ်းငွေ့နံ့တွေနဲ့သာ ‌ရှင်သန်ခဲ့ရတာပါ။

တည်းဖြတ် - HP

#မြေလတ်အသံ

#ရုပ်သံဆောင်းပါး #အညာ #သနပ်ခါး #တိုက်ပွဲ #စစ်ဘေးရှောင်